Vang Vieng: tuben, gratis alcohol en de rust van de noordelijke dorpjes

Vang Vieng: tuben, gratis alcohol en de rust van de noordelijke dorpjes. 

Dag 126 t/m 129, dinsdag 4 t/m vrijdag 7 juli 2017
Nadat ik mijn visum voor Vietnam heb opgehaald en een misselijkmakende busreis van 5 uur, kom ik aan in de volgende stad, Vang Vieng. Tijd voor een feestje want daar staat Vang Vieng bekend om onder backpackers. Tuben, Kayakken, rondscooteren, rotsklimmen en andere activiteiten maken het een aantrekkelijke plek voor toeristen maar dat er een paar leuke barren zijn met gratis(!) alcohol helpt denk ik ook. Ook ik waag me aan een middagje Kayakken over de Nam Khan rivier door de prachtige omgeving. Stroomafwaards, dus met minimale inspanning droom ik weg bij het uitzicht van hoge kalkstenen gebergtes, kleine hutjes en prachtig oerwoud.

Het stadje zelf heeft met 25.000 inwoners niet veel bijzonders maar toch een erg relaxte sfeer. Het loopt dankzij het laagseizoen gelukkig niet over van de toeristen en je kunt er lekker rondstruinen langs de vele winkeltjes met vooral watersportartikelen en fijne restaurantjes. Het nachtleven is eigenlijk avondleven, want in azie kennen ze uitgaan niet echt dus begint het vroeg en eindigd het ook vroeg. Er zijn een paar barren in de stad waar na elkaar een soort ‘happy hour’ is met gratis whiskey cola. Van Aziatische whiskey krijg je dus behoorlijke hoofdpijn kan ik melden dus voortaan betaal ik gewoon weer voor mijn drankjes ;)

Ook ik waag me uiteindelijk aan het ‘tuben’ op dezelfde rivier en dat gaat ongeveer zo: Je wordt met een truck stroomopwaards gebracht waar je met een grote vrachtwagen binnenband de rivier in wordt gelazerd. Vanaf dan moet je het zelf uitzoeken en zijn er een paar barren waar je kunt stoppen. Geen moeilijke opgave aangezien de stroming je vanzelf de goede richting op stuurt echter moet je wel zelf nar de goede kant van de rivier zien te drijven. In de barren staan een paar blanke expats voor je klaar die de boel opzwepen, gratis shotjes uitdelen en drankspelletjes inzetten. Alles om je zoveel mogelijk te laten drinken en je ‘s avonds naar hun bar in de stad te lokken. Bij veel mensen werkt het en de capriolen op de rivier worden dan ook steeds wilder. Een bijzondere maar gezellige manier om de dag door te brengen. 

Dag 130 t/m 134, zaterdag 8 juli t/m woensdag 12 juli 2017
Ik besluit de hoofdstad Vientiane over te slaan en vanaf Vang Vieng weer noordwaards te gaan om daar de grens met Vietnam over te steken. Ik passeer hierbij nogmaals Luang Prabang en 3 kleine dorpjes, zit 7 uur in een boot en ongeveer 8 uur in verschillende bussen. De dorpjes zijn stuk voor stuk pareltjes met allemaal een andere sfeer. Het eerste dorpje, Nong Khiaw, ligt verdeeld over beide oevers van de Nam Ou rivier. Wat opvalt in Laos is dat de huizen in plaats van houten huizen op palen, complete gestucte huizen met dubbele verdieping zijn en vaak zelfs met licht gekleurde gevels. Ook zie je hier en daar een romantisch frans balkonnetje, houten deuren en kozijnen en sierlijk afgewerkte tuinhekjes. Dit gecombineerd met de barbecue geur doet dit dorp me een beetje denken aan vakantie in Zuid Europa. 

Ik leer een aardig Frans meisje kennen en we besluiten om in het volgende dorp Muang Ngoy, bij gebrek aan dorms, de kosten van een bungalow te delen en vinden er een voor 2 euro per persoon met uitzicht op de rivier. Koopje dacht ik zo. Dit dorp is nog kleiner dan de vorige, heeft geen verharde wegen en dus ook geen auto’s en bestaat uit twee straten en een aanlegplats voor boten. Er is gelukkig een leuke wandeling naar een nog kleiner dorp en onze bungalow heeft hangmatten dus we vermaken ons prima deze 1,5 dag. 

Ook het derde dorpje, Muang Khua, is een pareltje en lijkt een inkoopplaats voor de bevolking uit de naastgelegen dorpjes en nederzettingen. Het dorp bruist, is rommelig maar gezellig. Tijdens een wandelingetje worden we vlak voor een stevige regenbui uitgenodigd in een klein huisje om te schuilen. Blij dat we niet in de stomende regen lopen delen we onze verse mango’s met de familie en krijg ik een pasgeboren baby in mijn armen. Zonder enig woord Engels te spreken proberen ze toch wat informatie uit te wisselen en bieden ze ons zelfs een slaapplek aan. Weer een bijzondere ervaring. 

Laos
Hoewel ik geografisch niet het hele land heb gezien heb ik wel een goed beeld gekregen. Het is iets meer ontwikkelt in sommige opzichten dan Myanmar, maar het heeft nog een lange weg te gaan. De invloeden van de kolonisatie zijn duidelijk terug te zien in bouwstijl. Zelfs in de kleinste dorpjes en langs de kant van de weg in de bergen zie je afgewisseld bamboe hutjes, houten huizen en compleet afgewerkte en beschilderde ‘paleisjes’, een tekenend beeld van het land. Ook is het opvallend om tussen alle curry’s, gebakken rijst en noodles, baguettes met kaas en ijskoffie aan te treffen. Verder zijn de Laotianen in eerste instantie erg afstandelijk en lastig te peilen. Hun huidskleur is opvallend donker, gezicht rond en ogen amandelvormig. Men leeft een eenvoudig leven en het dagelijkse tempo ligt vergeleken met buurlanden een stuk lager. De sfeer is relaxed en bevalt me wel maar ik steek de grens over en laat Laos achter me. 

Op naar Vietnam!

##