Welkom thuis

10 september 2017 - Schiphol, Nederland

Welkom thuis

Na een lange vlucht, wachten, wachten, nog meer wachten en weer een lange vlucht, zie ik eindelijk uit het raampje vlakke groene velden en molens, ik ben thuis. Helaas is de controle op Schiphol streng en dus zijn er lange rijen maar na (on)geduldig nog maar weer een uurtje te hebben gewacht ben ik eindelijk door de controle. Ik haast me naar de bagageband waar gelukkig mijn backpack meteen voorbij komt, gooi deze op een kar die ik onbedoeld net voor iemands neus weg kaap en ren bijna struikelend door de glazen deuren. Als je dan bijna thuis bent zijn de laatste minuten zelfs te lang. Wat is het fijn om mijn ouders daar te zien staan en iedereen weer te kunnen knuffelen. Een emotioneel weerzien kun je wel stellen. Ook de rest van de dag en de dagen erna staan in het teken van hereniging met familie en vrienden.

Toch is de eerste paar dagen ook lastig. Naast natuurlijk de vermoeidheid van de lange reis naar huis, is er ook een ontlading van emoties en spanningen die er de afgelopen 6 maanden zijn geweest. 6 maanden van indrukken, nieuwe ervaringen en veel ontmoetingen, maar je moet ook 6 maanden lang iedere dag 24 uur per dag alert zijn. Waar slaap en eet ik vandaag, is dat veilig, kan ik dat betalen, hoe kom ik er en met wie, waar ga ik morgen heen, wat vind ik daarvan, wat zijn mijn opties en is dat dan wel veilig? Zomaar een hele kleine greep uit de dingen die je iedere dag bezig houden. Plannen, inschatten, calculeren, ontmoeten, afwegen, beslissen, dingen die we iedere dag thuis ook moeten doen, maar dan in sneltreinvaart en heel veel keren per dag. Als je dan dus thuis komt valt die last van je schouders en kun je alles even loslaten en ontladen.

Dan is er ook nog een emotioneel aspect aan dit alles. In 6 maanden is er veel gebeurd, zowel thuis als met mij, maar zonder elkaar. Ik kom thuis weer in een warm bad van vrienden, familie, kennissen en geïnteresseerden en kan zo weer in het leven stappen wat ik had achtergelaten. Dat is natuurlijk heel fijn en waardevol, maar er zijn wel degelijk dingen veranderd. Ik ben veranderd en rijker geworden door mijn ervaringen. Maar tegelijkertijd ben ik ook een beetje eenzaam in de ervaringen die ik heb opgedaan. Ik kan iedereen verhalen vertellen die ik het meegemaakt en een poging doen om een beeld te geven van het leven daar, maar niemand was erbij. Deze ervaring heb ik mijn eentje opgedaan en ik zal hem ook in mijn eentje moeten verwerken en een plekje moeten geven.

Wat nu?

Na een paar dagen van welkom thuis ontmoetingen en natuurlijk het pensioenfeestje van mijn vader waarvoor ik hier ben, ga ik een weekje op het zeilkamp waar ik ieder jaar als vrijwilliger aan meewerk. Toevallig valt dit in precies de juiste periode en kan ik dus nog aanhaken. Een weekje uitwaaien, genieten van het mooie Nederlandse landschap en beslissen wat mijn volgende stap wordt. Nu ik weer thuis ben kan ik opnieuw gaan bedenken wat ik wil, plannen maken, plannen aanpassen en beslissen wat de volgende stap wordt.

Ik zal jullie via deze weg zeker op de hoogte houden.

##

Foto’s

11 Reacties

  1. Betsy de Roo:
    23 september 2017
    Fijn dat je even thuis bent kun je vast aan het eerste deel van je boek beginnen haha nee echt dat boek moet er komen je verhalen zijn zo mooi
  2. Sjouke:
    23 september 2017
    Zoals ik je eerder heb gezegd: trots op en bewondering voor jouw reis en gedeelde ervaring!!!
  3. Cees Klaassen:
    23 september 2017
    Ha die Tinus, fijn om weer wat te lezen, het is mooi te horen hoe je letterlijk en figuurlijk weer geland bent in ons land. Mooi dat je bij je vaders feestje kon zijn en natuurlijk ook voor je familieleden. Ook leuk dat je nog met het zeilkamp meekon.
    Wanneer denk je weer op je reis om wereld te gaan.
    Nog veel plezier hier in het heerlijke Nederland.
  4. Pieter Kamstra:
    23 september 2017
    Lieve Tineke, wat kunnem wij dat goed voorstellen wat je nu voelt... 40 jaar geleden kwamen wíj terug van 3 jaar ontwikkelingswerk in Malawi mét 2 kinderen......! Men luisterde wel naar de verhalen, maar het gevoel/reuk/smaak/euforie/eenzaamheid/ enz konden maar weinigen écht begrijpen. Ja, het is voornámelijk voor je zelf en dat is goed. Jóuw ouders kwamen ons in Engeland tegemoet! Zíj begrepen dat gevoel het meest van allemaal! Sterkte en liefs van je oom Pieter
  5. Xandra:
    23 september 2017
    Fijn veilig thuis
  6. Peter van de laak:
    23 september 2017
    Fijn om eerlijk verhaal te lezen stoer datvje het doet!
  7. Florence:
    24 september 2017
    Hi Tineke,
    Mooi om te lezen dat je weer thuis bent met een hele ervaring rijker!! Veel succes met alles verwerken en ik kan begrijpen wat je bedoeld ..veel plz met alle herenigingen..en super dat je t allemaal hebt gedaan!
  8. Wil Winters:
    24 september 2017
    Mooi verhaal Tinus, ik begrijp wat je bedoeld, na mijn eigen ervaring. Het vormt je en het is waar.....het is jouw ervaring en mensen, hoe lief en fijn dan ook, kunnen er vaak geen trui van breien. Geeft niet, zij breien andere truien.
  9. Aafke en Rient:
    24 september 2017
    Dag Tineke,
    Het was bijzonder je weer in levende lijve te zien en te spreken. Meteen weer een persoonlijk gesprek. We zetten graag het gesprek weer eens voort. Waar en wanneer dan ook.
  10. Laha:
    26 september 2017
    Mooi om te lezen dat je weer gezond thuis bent. Nu alles (even )verwerken.
    GENIET van het zeilkamp.
  11. Trudy Krook:
    28 september 2017
    Genoten heb ik van je reisverslag en foto's. En nog niet uit gereist merk ik. Fijn om nu even wat "rust"te hebben in Nederland met vrienden en familie. Met mijn "logees" Saar en Mees gaat het goed. Af en toe kunnen ze het licht in elkaars ogen niet gunnen en meppen er op los. Saar gedijt het best met weinig mensen in huis. Mees vindt alles best. Beiden genieten van aandacht en knuffels. De kleinkinderen vinden het ook prachtig, helaas blijkt Joona ( 5 jr.) erg allergisch te zijn en wil toch graag bij oma logeren.
    Ga je nog naar nieuw zeeland? Ben benieuwd naar je verdere plannen.