Kampot en Siem Reap, de leukere kanten van Cambodja

Kampot en Siem Reap, de leukere kanten van Cambodja

Dag 161, dinsdag 8 augustus 2017
Cambodja is gelukkig niet alleen maar een zwart verleden en criminaliteit maar heeft ook veel mooie kanten. Zo fiets ik een dagje door Phnom Penh, bezoek het prachtige gouden Royal Palace, wordt vriendelijk begroet en nagezwaaid door bewoners en zie de mooie kanten van de stad. Er wordt flink gebouwd op verschillende plekken en de stad is duidelijk in ontwikkeling. De boulevard langs de Saigon Rivier is ronduit modern te noemen en de Russische markt en alle restaurantjes die er aan liggen zijn erg gezellig. De zijstraten voelen weer wat grimmiger en smoezeliger met bar namen als Jasmin, Happy girls en Club Candy, je kunt je er waarschijnlijk iets bij voorstellen.

Er zijn gelukkig ook goede initiatieven in de stad waarbij de ‘Candy Girls’, straatkinderen en andere kinderen met een afstand tot de maatschappij geholpen en opgeleid worden. Zo is er een voortreffelijk tapas restaurant, een winkel en een schoonheidssalon waar ik dan ook met alle plezier mijn geld uitgeef.

Dag 162 t/m 166, woensdag 9 t/m zondag 13 augustus 2017
Na Phnom Penh ga ik voor een paar dagen naar Kampot en het eiland Koh Rong Samloem. Ik leer wat leuke mensen kennen, kom wat mensen tegen die ik eerder heb leren kennen en ontdek de omgeving. De omgeving van Kampot is te omschrijven als zeer stil en rustig. In het geheel is Cambodja vergeleken met Vietnam erg rustig te noemen maar hier is het bijna verlaten. Overdag zie je nog wel wat mensen op straat, is er een leuke Krab visserij en markt en is er langs de rivier wat leven, maar verder is er niet veel verkeer, is er geen geroep op straat en wordt je als toerist met rust gelaten, ook wel eens fijn.

Het eiland is en plek waar vooral toeristen zitten, waar je kunt relaxen in een hangmat in de zee en een feestje kunt vieren. Nu hou ik toevallig ook wel van een feestje op z’n tijd dus ik geniet ook even van de Cambodjaanse gastvrijheid en slaap mijn roes uit in een hangmat.

Dag 167, maandag 14 augustus 2017
Aangezien mijn dagen in Cambodja beperkt zijn ga ik vanaf het eiland direct naar Siem Reap, de derde grote stad van het land. Met een ferry, een vreselijke bus met gaten in de ramen en loszittende stoelen en vervolgens een luxe slaapbus, kom ik met een paar anderen 15 uur later in de stad aan. We hebben vanwege gebrek aan internet nog geen accommodatie geboekt dus het kost ons ook nog eens ruim een uur om midden in de nacht een fatsoenlijk bed te vinden. Gelukkig ben ik dit keer even niet alleen.

Dag 178, dinsdag 15 augustus 2017
Siem Reap is bekend om de Ankhor tempels en is de afgelopen jaren behoorlijk gegroeid door het toerisme. De stad heeft slechts 140.000 inwoners maar door de vele hotels en mate van ontwikkeling lijkt het een stuk groter. Net buiten Siem Reap liggen de tempels waarvan de Ankhor Wat de grootste en meest bekende is. Het gehele gebied is zo’n 300 vierkante kilometer groot en bevat honderden monumenten die vanaf het jaar 800 over een periode van ruim 500 jaar gebouwd werden.
Het meest indrukwekkende beeld krijg je met zonsopgang schijnt, dus ik boek met twee anderen een vroege tuk tuk, zetten de wekker en staat vervolgens met honderden anderen om 5 uur aan het meertje. Maar het is het waard want het beeld is inderdaad fantastisch. De perfecte reflectie in het water en de kleuren van de opkomende zon erachter vormen een prachtig plaatje.
Na een ontbijtje bezoeken we met onze tuk tuk chauffeur nog een aantal andere tempels waaronder de tempel bekend van de film Tomb Raider en de bekende overgroeide bomen. Ik moet zeggen dat ik vrij snel last krijg van tempelmoeheid maar deze door bomen overgroeide tempels hebben iets mysterieus en is het heerlijk om hier tussen te lopen.

Dag 179, woensdag 16 augustus 2017
Ik wordt door iemand getipt over een jeugdcircus wat ook weer onderdeel is van een artistiek ontwikkelingsprogramma voor jongeren die geen middelen hebben om naar school te gaan of geen familie meer hebben. De voorstelling gaat over een jonge vrouw die in de Rode Khmer periode terecht komt, mensen verliest maar zelf overleefd en jongeren onder haar hoede neemt en van het leven leert genieten. Het stuk wordt begeleid door twee muzikanten die werkelijk alle muziekinstrumenten bespelen die je je kunt voorstellen en er is een schilder in die op een prachtige manier weergeeft wat de artiesten uitbeelden in circusacts en toneelspel. Een genot om naar te kijken en een fijne avond uit.

Dag 180, donderdag 17 augustus 2017
Cambodja heeft door de Rode Khmer periode een gebrek aan goed opgeleide mensen en overdracht  van kennis aan jongere generatie. Ook de gezondheidszorg heeft hier de afgelopen decennia behoorlijk last van gehad. Tegenwoordig is dit gelukkig redelijk ontwikkelt maar het is nog steeds in ontwikkeling. Een van de dingen waar het land een tekort aan heeft is bloeddonoren. Ik lees hierover op verschillende websites en de reisgidsen en aangezien ik in Nederland ook donor ben fiets ik naar het ziekenhuis en ga ik op onderzoek uit. De incheckbalie en wachtruimtes van het ziekenhuis zien er nogal troosteloos, onhygiënisch en onbehaaglijk uit maar al snel wordt ik doorverwezen naar de bloedbank in een ander gebouw. Ik kom terecht in een gloednieuw steriel wit gebouw waar onze eigen bloedbank in Zwolle nog een puntje aan kan zuigen, wordt hartelijk ontvangen, schrijf me in en onderga de nodige testen. Ik neem plaats op een bed en er wordt zorgvuldig, zeer hygiënisch en kundig 350 ml bloed afgetapt. Ik krijg na afloop een uitgeprinte foto van mezelf op het bed, een T-shirt en hartelijke bedankjes van de gehele staf. Het is soms lastig om te weten waar je in een land kunt helpen en of je geld op de juiste plekken terecht komt maar dit is mijn inziens toch zeker een hele tastbare manier van iets bijdragen en het was nog gezellig ook.

Dag 181, vrijdag 18 augustus 2017
Mijn tijd in Cambodja was kort maar ik heb ervan genoten. Ondanks de criminaliteit en de schrijnende verhalen van verleden en helaas ook heden is het een prachtig land. De mensen hebben de vriendelijkheid en charme van die in Myanmar, de doortastendheid van de Thai, de huidskleur van Laos maar vooral de vastberadenheid van zichzelf om er wat beters van te maken. Mensen werken hard, hebben hoop en levenslust en zijn hard bezig om het verleden achter zich te laten. Het toerisme draagt hier aan bij maar kan hier en daar ook tegenwerken als het toerisme zich sneller ontwikkelt dan het land aan kan. Ik ben benieuwd hoe het de komende jaren zal verlopen. Vanuit hier vlieg ik naar Kuala Lumpur om daar vriendin Nynke weer te ontmoeten.  

##