Hoi An en de stranden van Vietnam

Hoi An en de stranden van Vietnam

Dag 147, dinsdag 25 juli 2017
De meest gebruikelijke en interessante route van Hue naar Hoi An is per easy rider, eigenlijk gewoon een motor dus. Je kunt hiervoor een motor huren en zelf door de bergen te crossen maar ik kies ervoor om dit achterop te doen bij een tourguide, een veelgebruikte, veilige en makkelijke manier. Helaas stroomt het van de regen dus wordt ik, samen met nog twee andere meiden, flink ingepakt in regenkleding en gaan we op weg.
Zodra we de stad uit zijn wordt het landschap plat met links en rechts slootjes en riviertjes en even waan ik me in Friesland. In mijn verbeelding zie ik hier en daar een valkje door het water glijden en kan er ieder moment een meer opdoemen met skutsjes. Ik wordt echter na een tijdje uit mijn droom gehaald als we de bergen in rijden. We slingeren over de bekende Hai Van Pas die 21 kilometer over een slingerweg met de nodige haarspeldbochten hoog de bergen in leidt. Ondanks de regen geniet ik enorm van het uitzicht over de zee de ver beneden tegen de rotsen aanspoelt. Voor ik het weet zijn we gearriveerd in het schattige stadje met de leuke naam, Hoi An. 

Dag 148, woensdag 26 juli 2017
Hoi An is een van de vakantiebestemmingen van Vietnam, ook voor Vietnamezen dus. De kleurrijke kustplaats biedt een combinatie van cultuur, historie en een fijn strand. De plek staat bekend om een aantal goede kleermakers en de meeste mensen laten zich dus ook voor een goede prijs helemaal in het nieuw steken. Het is een stad met een handelsverleden wat je terugziet in pakhuizen en Japanse handelshuisjes en staat daarmee ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Als de avond valt hult het stadje zich in een warm licht van lampionnen en lantaarns en worden er kleine wens lichtjes losgelaten op de rivier. Ik heb vele enthousiaste verhalen gehoord over deze stad en ik snap het wel, maar het is ook wel erg toeristisch en druk. Je kunt geen winkel voorbij lopen of de dames in de winkel roepen je naar binnen, komen met allerlei voorbeelden aanzetten en ben je constant bezig om ze zo vriendelijk mogelijk te negeren of af te wijzen. 

Om de drukte van de stad even te ontwijken huur ik een fiets en ga ik eropuit. Ik heb gehoord van een strandje waar niemand komt op zo’n 15 km van de stad dus dat is een mooi doel. Ik ga in de stad precies snel genoeg voor de verkopers om weinig aandacht aan me te besteden en langzaam genoeg om alle voetgangers te ontwijken en van alles om me heen te genieten. Buiten de stad zijn er op een enkele Nederlandse fietser na geen toeristen meer, is het dus een stuk minder druk en kan ik weer rustig om mee heen kijken. Ook de buiten de binnenstad is Hoi An behoorlijk ontwikkeld en rij ik zelfs even door wat aardig lijkt op een Nederlandse nieuwbouwwijk. 
Aangekomen bij het strandje blijkt het niet een heel mooi strand te zijn maar wel volledig verlaten dus een goede plek voor een uurtje rust. AL gauw komen er 3 kinderen aangelopen die me zo te merken erg interessant vinden. Het begint leuk maar al snel krijg ik door dat ze vooral ook wat van me willen en beginnen ze ook in mijn fietsmandje en zelfs in mijn tas te neuzen. Ik geef ze allemaal een banaan, negeer het briefje van 5000 dong waarmee ze maar blijven wapperen, rits mijn tas dicht en hou mijn spullen toch weer iets dichter bij me. Ze blijven nog even om mij en mijn fiets heen hangen maar na een tijdje verliezen ze de aandacht en druipen ze af. Als ik vervolgens op mijn weg terug ga en weg wil fietsen blijk ik een lekke band te hebben die er daarvoor nog niet was. Mijn onderbuikgevoel van daarvoor wordt hiermee bevestigd en, enigszins teleurgesteld, begin ik aan de lange wandeling terug. 

Dag 149, donderdag 27 juli 2017
Voor het eerst in een lange tijd is het daadwerkelijk mooi weer en zie ik de zon zelfs even dus ik huur weer een fiets, controleer de banden en fiets naar een strand dichterbij de stad. Zo’n beetje alle strandbedjes liggen vol met westerse toeristen en backpackers en ik zoek er braaf een bedje tussen en geniet van een paar uurtjes zon en een verfrissende duik in de Zuidzee.

Dag 150 t/m 153, vrijdag 28 t/m maandag 31 juli 2017
Omdat ik enorm heb genoten van mijn strand dagje besluit ik dat het tijd is voor een paar dagen extra. Ik neem hiervoor de trein naar Quy Nhon en boek op aanraden van een vriendin een nogal afgelegen hostel/resort. Het hostel is niet echt luxe maar het heeft alles wat ik nodig heb. Koud water om te douchen, een bed, eten, een prachtig strand en leuke mensen. Er is geen wifi en in de zon bakken is veel te heet dus het wordt voornamelijk in de schaduw in een hangmat, zwemmen, eten, spelletjes doen en boeken lezen. Ook sta ik een dagje vroeg op om de zon eens uit de zee te zien opkomen in plaats van er altijd maar in te zakken zoals in Nederland, een leuk gezicht. 

Na een paar dagen besluit ik uit verveling met de lokale bus het stadje zelf even te gaan ontdekken. Ik stap in de verkeerde bus, een slaapbus maar kom uiteindelijk wel in het dorp terecht. Het stadje blijkt niet zoveel voor te stellen, is vies en slecht onderhouden maar heeft wel een prachtig strand. Ik loop dus een paar uurtjes door de lelijke straten, de bloedhete boulevard, wordt weer eens lang en uitgebreid aangestaard door mensen die blijkbaar niet zo vaak blondines zien, verbrand mijn voetzolen aan het hete zand en eet middelmatige pasta. Ik ga snel weer terug naar mijn hangmat en mijn boek, de groeten. 

##