Transsiberie express deel 1

Mijn leven in de trein

Dag 13, zondag 12 maart 2017
Het is echt begonnen, de transsiberie express. Traject Moskou – Novosibirsk. De reis duurt bijna 3 dagen een 2 dachten en heeft 53 tussenstops van elk tussen de 2 en 82 minuten. Ik deel mijn coupé met een Russische man, een kind van een jaar of 3 en een kitten. Ja echt, een kitten. In een mandje, super schattig. Ik vraag me meteen af hoe ze dat van plan zijn met de uitwerpselen van het beestje en hoe het kind slaapt. Het kind lijkt in eerste instantie in ieder geval braaf te gaan spelen dus dat is een goed teken. 
De trein is een stuk minder luxe dan die van St. Petersburg naar Moskou maar dat mag de pret niet drukken. Wel is het even wennen dat ik een bed bovenin heb en dat er geen trappetje in zit. Klimmen dus. En behendig als ik ben zwier ik met het grootste gemak mijn benen over het bed heen en land elegant in het bovenste bed. Haha nee dat ging iets minder soepel dus maar ok. Het voordeel van het bovenste bed is wel dat je je even terug kunt trekken en dat er niet de hele tijd  iemand op je bed zit. Ik voel me snel thuis hier dus ik heb wel zin in de komende 3 dagen. 
Het uitzicht is de eerste uren niets anders dan een dik pak sneeuw, kleine huisjes, heel veel bomen en een enkele langlaufer. Afgewisseld met uit het raam staren, vermaak  ik me met films, series, schrijven van deze blog en hier en daar een dutje. Ik ben blij met de waterkoker in de trein, mijn grote stuk gember en zak (!) honing. Ik voel me net en super hippe schrijfster haha. 
Bij de eerste tussenstop komt er nog een Rus bij die stoïcijns voor zich uit staart de hele weg. Als we stoppen dan stapt hij uit en als we weer verder rijden dan gaat hij vermoedelijk verder waar hij gebleven was met staren. Even later maak ik kennis met een jongen die in het restaurant werkt en de coupés langsloopt met eten en drinken en een jongen uit Azerbeidzjan, een land waarvan ik moet toegeven dat ik het alleen ken van het Eurovisie Songfestival. Het is in ieder geval gezellig en later halen we er nog een Frans Belgisch meisje bij die ook alleen schijnt te reizen. De wijn en vodka vloeit rijkelijk en parallel daaraan vinden we elkaar steeds aardiger. Als ik terug kom in mijn coupé is de starende man ineens vervangen door een vrouw die de kunst van het staren net zo goed onder de knie schijnt te hebben als de man ervoor. Eigenaardig volkje.. 

Dag 14, maandag 13 maart 2017
Het kind is helaas al vroeg wakker en ik ga er gemakshalve even vanuit dat de tablet gewoon niet zachter kan en als dat wel zou kunnen, ze dat ook zeker hadden gedaan. Halverwege de dag gaan de man, het kind en de kitten weg en is ook de starende vrouw verdwenen. Ik ben een aantal uren alleen en daarna komen er verschillende mensen voorbij. Sommige een paar uurtjes, anderen blijven wat langer maar allemaal Russen en geen woord Engels. 
Gedurende de dag veranderd het landschap in een dikker pak sneeuw, af en toe een schattig kleurrijk  dorpje en berkenbomen. Heel veel berkenbomen. Er zal zich vast een hele wereld achter en tussen deze berkenbomen afspelen waar ik geen weet van heb en af en toe droom ik dus ook even weg. Ik ben blij dat ik heb besloten om een tussenstop in Novosibirsk te nemen omdat dit me in de gelegenheid stelt om een klein stukje van deze wereld te ontdekken. Af en toe denk ik ook aan de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld. Hoeveel mensen er geleden hebben om deze treinrails aan te leggen, hoeveel slachtoffers van de oorlog hier over vervoerd zijn en alle ellende er omheen. Het is moeilijk om niet af en toe even stil te staan bij de geschiedenis van het land en watvoor impact dat moet hebben gehad op de bevolking.  

Dag 15, dinsdag 14 maart 2017
De derde dag in de trein en ik krijg er nog geen genoeg van. We rijden inmiddels in Siberië en dat is te merken bij de tussenstops. De stationnetjes veranderen, de koopwaar van de vrouwen (baboeshka’s) verandert van aardappels en uien, naar bont en gebakken vis, het landshap wordt kaler en de huisjes worden kleiner. Maar vooral zakt de temperatuur. Niet in de trein, want daar lijkt het alleen maar warmer te worden, maar tijdens de tussenstops ga ik steeds korter naar buiten voordat het echt onaangenaam wordt. Ik trek inmiddels veel op met het Belgisch Franse meisje Noemie van de eerste avond en omdat ze ook naar Irkutsk gaat besluiten we daar weer af te spreken. Ondertussen wordt het steeds gezelliger in de trein, zitten we veel in het bescheiden restaurant om de drukte in de coupés te ontwijken en eten we noodles. 

Het leven in de trein bevalt me wel en ik kijk uit naar de volgende rit. Maar eerst even een paar dagen in Novosibirsk. Douchen, op een stoel zitten zonder te wiebelen en kijken hoe het leven in het echte Siberië er aan toe gaat. 

P.s. Kijk ook eens bij de foto's en meld je aan voor de nieuwsbrief