Yangshuo en het ‘einde’ van China

Yangshuo en het ‘einde’ van China

Dag 77, maandag 15 mei 2017

Ik heb de afgelopen weken een behoorlijk druk programma gehad dus als ik zie dat het met bakken uit de lucht komt besluit ik daar dankbaar gebruik van te maken en de hele dag binnen te blijven. Mijn hostel heeft een fijne bank, lekker en betaalbaar eten en ik vind een Nederlands boek wat ik dan ook in 1 dag uit lees. Ook van reizen heb je af en toe een luie vrije dag nodig.

Dag 78, dinsdag 16 mei 2017
Yangshuo is een van de pareltjes van China als het gaat om natuur. Het heeft hoge indrukwekkende gebergtes, rivieren, rijstvelden, oude vissersdorpje en een gezellig centrum met veel eettentjes, souvenirwinkels en barretjes. Ik verken op de mountainbike de omgeving en kom in de meest prachtige en afgelegen plekjes van de omgeving terecht. Uiteraard verdwaal ik een keer, rij ik een paar keer een woonerf op en moet ik met de fiets tillend door onbegaanbare stukken bos. Ook wordt ik in beide oren geprikt door een onbekend insect met twee bloemkooloren tot gevolg. Ik had al flaporen dus met deze zwelling en de rood gloeiende kleur is het een grappig plaatje. Ik heb de foto’s even achterwege gelaten dit keer. 

Dit alles mag de pret niet drukken want ik kom weer langs de mooiste plaatjes en ik fiets voor mijn gevoel door alle ansichtkaarten van China heen. De visser in zijn bootje op de rivier, de stroomversnellingen onder de brug, de rijstvelden met tal van puntige bamboehoeden tegen een achtergrond van het prachtige karstgebergte van Yangshuo. Aan het einde van een doodlopend pad aan de rivier blijf ik een uurtje zitten en oefen wat op mijn meegebrachte mondharmonica. Het wordt niet veel beter dan dit denk ik. 

’s Avonds fiets ik nog even naar de stad, struin wat over de markt, proef wat plaatselijke gerechten waar ik vervolgens een paar dagen last van heb en rij terug door een park. Een park wat volledig onverlicht is en door de overhangende bomen nog donkerder dan de nacht. Tussen de bomen door zie ik de contouren van de bergen en verschijnt er af en toe een vuurvliegje en wat lichtwormen en ineens is het donker niet zo donker meer. 

Dag 79, woensdag 17 mei 2017
Xingping is een bekend oud vissersdorpje 25 kilometer van Yangshuo. Ik besluit er met een scooter heen te gaan en ontmoet in mijn hostel twee Australiërs, een Amerikaan en een Finse die hetzelfde plan hebben. We rijden door het berglandschap richting het dorpje en pikken daar nog een Nederlands meisje op die de tocht, hoe kan het ook anders, op de fiets heeft gedaan. Het dorpje is inderdaad erg authentiek maar inmiddels ook toeristisch. Het uitzicht vanaf een van de bergen in het dorp geeft het beste beeld van hoe de rivieren door de bergen heen lopen en de weidsheid van het gebied. Het is niet voor niets dat dit gebied is gekozen voor de afbeelding op het briefje van 20 Yuan. Omgeving Yangshuo en Xingping blijken een zeer goede keuze voor mijn laatste dagen in China. 

Dag 80, donderdag 18 mei 2017
De nachtbus is een compleet nieuwe ervaring en niet eentje om aan te raden. Het enige wat er gunstig aan is, is de prijs ten opzichte van de trein en het vliegtuig, je betaalt zon 24€ voor een ritje van 450 kilometer welke 9 uur zal duren. Als ik de bus in stap wordt ik zonder een woord door een man de bus in gebonjourd en begint de buschauffeur te schreeuwen en te gebaren naar mijn schoenen. Ik denk dat ik ze uit moet doen en dan geeft hij me een plastic zakje. Hij blijft maar druk gebaren en gaat steeds harder schreeuwen en gebaren dat ik door moet lopen. Ondertussen probeer ik al struikelend erachter te komen welk gangpad ik in moet voor mijn bed nummer, maar ook dat is blijkbaar niet de bedoeling. Vervolgens loop ik een gangpad in, kom vast te zitten tussen de bedden met mijn backpack terwijl er achter me nog steeds druk naar me geschreeuwd wordt. De rest van de bus is inmiddels gealarmeerd en kijkt geamuseerd of geïrriteerd toe naar dit ongetwijfeld interessante schouwspel. Ik begin lichtelijk geïrriteerd te raken, gooi mijn backpack achter me op de grond, draai me om en wacht net zo lang tot de bus attendant me een plaats aanwijst. 

In de bus zijn drie rijen stapelbedjes naast elkaar van ongeveer 40 cm breed. Ik biedt een nogal fors gebouwde toerist mijn plaats beneden aan en klim zelf in het bovenste bedje, een uitdaging op zich. De bus zet zich in beweging en de volgende uitdaging is zorgen dat je niet uit je bed gelanceerd wordt. Ik hoop dat de attendant ook wat slaap krijgt want die kletst op hoog volume en haalt af en toe een flinke roggel op en spuugt die joost mag weten waarheen. Ik ben ineens heel blij dat ik morgen China uit ga. Na een nacht waarin ik al mijn foto’s heb uitgezocht, mijn spelletje mijn telefoon heb uitgespeeld en zo’n beetje al mijn muziek heb beluisterd stoppen we en wordt ik met dezelfde chinese ‘vriendelijkheid’ de bus uit gestuurd en heb ik geen idee waar ik ben. Na wat zoekwerk, twee bussen en een metro later arriveer ik bij de grens met Hongkong. 

Het afscheid van China
Hoewel Hongkong officieel tot de Republiek China behoort, voelt het toch als een soort afscheid van China. Ik heb de volledige 30 dagen van mijn visum gebruikt tegen alle verwachtingen in en China heeft een bijna niet te bevatten aantal cultuurschatten die je met geen mogelijkheid in 1 reis allemaal zou kunnen zien. Toch heb ik het gevoel dat ik een klein beetje een idee heb gekregen hoe het er in het land en de cultuur aan toe gaat. De technologie loopt voorop, de vrijheid achter, de natuur is op veel plekken gelukkig nog ongerept en fatsoensnormen krijgen hier in vergelijking tot de westerse wereld een hele andere betekenis. Ik heb me verbaasd over de mate van censuur, volgzaamheid, vriendelijkheid maar ook de ‘ieder voor zich’ mentaliteit van de bevolking, de meest heerlijke maar ook dubieuze gerechten voorbij zien komen en de meest prachtige natuur en cultuurplaatjes en uitzichten gezien. Het is goed om China achter me te laten maar ik heb er van genoten!

##