Zhangjiajie, een glazen brug, avatar mountains en de Chinese kind politiek

Zhangjiajie, een glazen brug, avatar mountains en de Chinese kind politiek

Dag 69 en 70, zondag 7 en maandag 8 mei 2017 
Het uitzoeken van de route en transport was gedoe maar ik ben blij met mijn keuze. Ik heb besloten om in plaats van een reis van 25 uur achter elkaar, een extra tussenstop met een nachtje hostel in te lassen in Yichang. Yichang is niet heel groot en niet heel bijzonder maar het biedt me wat rust en een blik op de langste rivier van Azië, de Yangtze rivier. De rivier is ruim 6000 kilometer lang en wordt traditioneel beschouwd als de scheidslijn  tussen noord en zuid China.
Een prima tussenstop en ik kom uitgerust aan in Zhangjiajie voor mijn volgende avonturen.

Dag 71, dinsdag 9 mei 2017
De glazen brug. 430 meter lang, 300 meter hoog, uniek in zijn soort en daardoor wereldwijde roem verkregen. Vanwege een te grote belangstelling moest de brug na slechts 13 dagen, in september 2016 alweer dicht. De brug stond non stop afgeladen vol, werd smerig een men kon de veiligheid niet meer garanderen. Ik heb het geluk dat de brug met aangepaste regels weer open is en grijp natuurlijk mijn kans. Men houdt nu de bezoekersaantallen in de hand door een beperkt aantal kaartjes te verkopen voor een bepaalde toegangstijd. De bus brengt je gelukkig helemaal tot bovenaan de berg dus gelukkig geen grote klim vandaag. De burg is groter en breder dan ik dacht maar niet minder spectaculair daardoor. Iedereen krijgt speciale schoenhoezen aan waardoor het glas kraakhelder is en veel mensen langs de dichte rand lopen en zich angstvallig vastklampen aan de reling, een grappig gezicht. Het is alsnog met vlagen best heel druk op de brug maar het schouwspel van poserende Chinezen in alle mogelijke vormen een leeftijden maakt veel goed (zie foto’s). Bovendien ben ik in een goede bui dus poseer ik vrolijk mee en werk ik geduldig de rij weg die zich vormt om met me op de foto te gaan. 

Na de brug wacht een behoorlijke afdaling naar de Grand Canyon van dit gebied en bizarre kleurschakeringen in de vallei. Als afsluiter van toch nog een behoorlijke wandeling tussen heerlijk koele bergwanden en beekjes wacht er nog een boottochtje. Ik geniet van de stilte en het uitzicht over het wster en bedenk me dat mijn China avontuur vol loopt met hoogtepunten. 

Dag 72, woensdag 10 mei 2017
Avatar mountains
Het is bewolkt maar niet te warm dus een prima dag voor een stevige wandeling. Langs beekjes en bergwanden, over houten bruggetjes en touwladder en met wilde apen die je spullen jatten. Ik ben in het Zhangjiajie National Forest Park wat bekend staat om haar ruim 3000 kalkstenen pieken die uit de grond omhoog steken en de vergelijking met de film Avatar.
Het eerste deel van de trip kom ik weinig mensen tegen. Een enkele aap, dat wel, maar dat is prima. Het is een heerlijke wandeling die na een half uurtje natuurlijk weer overgaat in een tergende aaneenschakeling van lange trappen, een heleboel zweet en een rood hoofd. Daarna is de rust voorbij want ik passeer bovenop de berg een busstop en daar begint de ellende. Grote groepen toeristen en mensen die de berg niet op willen lopen voegen in en dat betekent meteen ook weer poseren. Ik wordt zelfs een tijdje gevolgd door een Chinese jongen die met een nogal hese stem een onbeduidend liedje zingt. Waarschijnlijk om me te imponeren en alleraardigst bedoeld, maar ik wil hem na een kwartier het liefst van de berg af duwen om heel eerlijk te zijn. Dat doe ik natuurlijk niet, lach vriendelijk en doe alsof ik even heel dringend en erg lang mijn veters moet strikken. Het werkt.

Ik heb de avatar film niet gezien maar uiteraard wel plaatjes van voorbij zien komen en ik begrijp dat men zegt dat het op dit gebergte is gebaseerd of in ieder geval is geïnspireerd. China heeft natuurlijk besloten om dat toeristisch gezien volledig uit te buiten, een veel te hoge toegangsprijs te vragen voor het gebeid en op verschillende punten op de berg beelden uit de film neer te zetten. Iets wat vervolgens natuurlijk weer hilarische, gênante en soms gevaarlijke situaties oplevert. Mensen klimmen over hekjes, verdrukken elkaar, duwen, trekken en schreeuwen als tienermeisjes die proberen bij hun idool te komen. 

Kinderen in China
Ik ontmoet op enig moment een meisje wat het heeft over een broer. Vreemd, want tussen 1979 en 2015 had China een 1 kind politiek, het krijgen van een tweede kind was dus strafbaar. Het meisje vertelt me dat het erop neer kwam dat haar ouders voldoende positie en financiële middelen hadden om de straf af te kopen. Het doel van de regel was vanwege de dalende sterftecijfers na de tweede wereldoorlog, de enorme bevolkingsgroei af te laten nemen. Het is succesvol gebleken, echter vanwege een tekort aan arbeidskrachten, toenemende vergrijzing en een disbalans tussen het aantal mannen en vrouwen, is de regel in 2015 aangepast en mogen stellen nu twee kinderen hebben. Het gevolg is dat veel stellen die al een kind hebben, een tweede kind proberen te krijgen. De vruchtbaarheidsklinieken doen dus goede zaken en volgens een Amerikaanse importeur van gynaecologische apparatuur die ik sprak, zijn er zelfs veel geboorte beperkende klinieken overgestapt naar de vruchtbaarheid stimulerende kant. Vanwege de kansen van jongens ten opzichte van meisjes werden er met de 1 kind regel dus meer jongens geboren en dat is ook terug te zien in het straatbeeld en bij personeel in winkels etc. Ook stikt het van de baby’s overal waar je komt. Zonder wandelwagens trouwens, want de kinderen lopen zelf of worden soms kilometers lang en bergen op gedragen door hun ouders. Ook dragen de kleintjes allemaal broekjes met een open kruis. Luiers kunnen zo midden op straat makkelijk vervangen worden of men houdt het kind gewoon even boven een goot of een prullenbak om hun behoefte te doen. Kan allemaal in China.

##